wspomnienia ... o książce (marzenia do spełnienia)

[BlindMasta]

... o książce (marzenie do ziszczenia)


W jednym z wcześniejszych zapisków przedstawiłem pewnego rapera, Adama Ostrowskiego i jego postawę na temat tworzenia. Ten artysta do powoływania sztuki podchodzi z ciekawym podejściem. Tworzy na zmiany, tak jakby chodził do pracy. Budzi się rano i po osiem godzin dziennie produkuje bity lub piszę teksty. To podejście zainspirowało mnie w mojej pracy. Podobnie jak OSTRY budzę się rano i zaczynam swoją pisarską wachtę. Wszystko to zaowocowało ogromną ilością tekstów. I tak z początkowego posta na forum wyrósł pomysł na wydanie książki z moimi wspomnieniami i przemyśleniami.
Mam ponad trzydzieści tekstów, co jest jedną trzecią całości ewentualnego pamiętnika. Treści te będą poukładane chronologicznie (od pierwszego napisanego do ostatniego). I przepełnione będą moim najważniejszym punktem w życiu, schizofrenią. Prócz choroby często będzie pojawiał się temat narkotyków. Gdyż przez substancję psychoaktywne (według lekarza) zachorowałem. Ewentualna książka będzie podejmowała też inne tematy i formy pisania. Pokrótce wszystko to co uda mi się napisać. Tytuł wspomnień będzie pochodził od leku po którym zmorzyła się moja aktywność i zacząłem pisać. „Abilify” bo tak będzie nazywać się ta książka będzie opatrzona, podobnie jak lektura „Paktofoniki” w zieloną okładkę. Lub wcześniej zrobione zdjęcie. Do projektu zostały wytoczone dwie moje foty. Można je zobaczyć na fotogaleriach. Wspomnienia zostaną wydane w takiej drukarni jak np. Poligraf. Mój druk zostanie powielony w nakładzie około stu egzemplarzy. Które zostaną rozdane moim bliskim i przyjaciołom. Chcę aby „Abilify” było swego rodzajem wytłumaczeniem mojej nieobecności. Blisko pięcioletnie zmaganie się z chorobą wytworzyło wielką lukę w moim życiorysie.
Może o samym pisaniu. Jak wspominałem już nie raz piszę po minimum osiem godzin dziennie. Co przekłada się na od dwóch do pięciu treści. Długość jednego zapisku to około pięćdziesiąt wersów w wordzie. Czas ukończenia książki szacuje na listopad 2011 roku. Wtedy to najprawdopodobniej wrócę do pracy. Sam proces daje mi niebywałą frajdę. Przez niego czuje się spełniony. Jest swoistą terapią leczenia mojej choroby. Napisane przeze mnie treści przynoszą mi niebywale wielką satysfakcje. Nie tak dawno przez urojenia miałem kłopot ze sprawnym czytaniem i pisaniem. Jest swoistą terapią leczenia mojej choroby. Wspomnienia na bieżąco publikowane są na dwóch forach. W serwisie literackim „Inkaustus” moje treści (poza chyba dwoma) nie wywierają większej satysfakcji na krytykach. Nie przysparzają też tematu do wspólnej dyskusji. Wytykana jest mi spora ilość błędów zarówno pod względem stylistycznym jak i ortograficznym. Przytoczę teraz treść krytyk „... treści jałowe, popracuj nad błędami...”, „... jesteś nie przekonujący, sam wymyśliłeś sobie chorobę i uzależnienie...”. Inaczej ma się sprawa postów na forum „Schizofrenia”, tu wspomnienia wywierają wrażenie na czytelnikach. Ludzie gratulują mi zapału i „bożej iskry”. Odbierają moje treści jako autentyczne i osobiste. Odpowiedzi te bardzo mnie motywują do dalszej pracy. Cieszę się, że jestem rozumiany przez innych schizofreników. A sama praca zostanie wykorzystana jako materiał do pracy magisterskiej.
Nie dopuszczam do siebie możliwości nie wydania „Abilify”. Prawdę mówiąc rozpuściłem już informację wśród znajomych o tym, że piszę książkę, która będzie usprawiedliwieniem mojej nieobecności. I próbą wytłumaczenia mojej choroby.

[moi]

Powodzenia!

Pozdrawiam.m.

[BlindMasta]

dzięki:)