Złamane DZIECKO jest uległe JAK PIES. Koszmar Domów Dziecka.

[dan]

Kiedyś tu na forum była rozmowa o aborcji. Padły wówczas takie stwierdzenia/zapewnienia, że Domy Dziecka, to takie przyjazne miejsca, gdzie skrzywdzone czy porzucone dziecko zaznaje wreszcie namiastki szczęścia w oczekiwaniu na nową rodzinę.

O tym, jaka jest prawda wiedziałem z relacji znajomych psychologów, którzy pracują w takich miejscach.
Teraz sprawa została nagłośniona. Oto list Roberta, psychologa z Powiatowego Domu Dziecka:

Jestem psychologiem...: Złamane dziecko jest uległe. Jak pies.

Kolejny od Andrzeja, dorosłego dziś wychowanka Domu Dziecka:

Cały czas myślisz, z której strony przyjdzie atak.

Michał, pedagog z Domu Dziecka na Pomorzu pisze:

Pedagog z Domu Dziecka. Zasada nr 1: tutaj dziecko się nie liczy.

Mrożące krew w żyłach opisy traktowania dzieci w miejscach, które zostały stworzone (w teorii...) z myślą o zapewnieniu im lepszego życia dają do myślenia, a raczej reagowania emocjonalnie.

Jak myślicie, co można z tym zrobić i czy w takim świetle temat aborcji nabiera nieco innego kolorytu?

[Mniejuzniema]

Jestem wychowanka Domu dziecka. Nie było złoto nikt nie rozmawiał z nami.Tylko nakazy, rozkazy, bicie i praca a w nagrode jedzenie.
Może kiedyś podam link bloga, ale jest w nim bigos.W czasie podwyższonych emocji usuwałam fragmenty i znowu pisałam. Niestety jest napisany co i kiedy sie mi przypomiało nie ma w nim kolei mojego zycia.

[Gosa]

Nie od wczoraj wiadomo, że polskie Domy Dziecka to nie jest bajka. Dzieci wychowujące się bez rodziców są na pewno przepełnione wewnętrznym cierpieniem. I tutaj nasuwa mi się nie tyle problem aborcji, co popierany przez Zbyszka temat młodzieńczego seksu, żeby to dojrzeć psychoseksualnie. Niechciane ciąże pewnie w znacznym procencie przyczyniają się do zapełniania takich miejsc jak Domy Dziecka.

[dan]

nie tyle problem aborcji, co popierany przez Zbyszka temat młodzieńczego seksu, żeby to dojrzeć psychoseksualnie.

No tak, tylko że Polska jest państwem katolickim i dopiero od niedawna zaczęło się głośno mówić w ogóle o takiej możliwości nieskrytego uprawiania seksu przez osoby w wolnych związkach i młodzież. Mimo wszystko Domy Dziecka zostały powołane do życia dużo wcześniej a niechciane ciąże od zawsze przytrafiały się ludziom.

W kontekście powyższych wywiadów problem leży w toksycznym systemie. Utrzymywaniu na stanowiskach osób bez kwalifikacji zawodowych a nawet życiowych. Nie umiejętność praktycznego wykorzystania dorobku naukowego z zakresu psychologii. A przede wszystkim wspieranie takiego stanu rzeczy przez odpowiednie władze.
Jeśli zająć stanowisko przeciw aborcji (co, jak pokazują sondaże czyni większa część polskiego społeczeństwa), to żeby nie okazać się hipokrytą należało by również zająć odpowiednie stanowisko w sprawie domów dziecka. Zwykle jednym z argumentów przeciw aborcji jest bowiem zwrócenie uwagi na istnienie takich miejsc.

[moi]

Dobrze, że zaczęto wreszcie jawnie pisać o przemocy (także tej psychicznej) w domach dziecka. Mam nadzieję, że rodzinne domy dziecka staną się prawdziwą alternatywa dla placówek zbiorczych, a na adopcję dziecka nie trzeba będzie czekać latami.

Pozdrawiam.m.

[boris]

Jak myślicie, co można z tym zrobić i czy w takim świetle temat aborcji nabiera nieco innego kolorytu?

Chyba Twoje myśli nie idą torem: domy dziecka są złe, dlatego aborcja jest lepszym rozwiązaniem?

[dan]

Chyba Twoje myśli nie idą torem: domy dziecka są złe, dlatego aborcja jest lepszym rozwiązaniem?

Prędzej: w domach dziecka też pracują przeciwnicy aborcji. Co jest subiektywnie lepsze: zostać zabitym, kiedy jeszcze nie ma się mózgu (i co za tym idzie - nie ma "ja"), czy nabyć uszkodzeń mózgu (zaburzeń psychicznych) bo sprawy potoczyły się nie po czyjejś myśli?

[Gosa]

Myślę, że najlepszym rozwiązaniem byłaby odpowiednia edukacja personelu takich Domów Dziecka, szkolenia, kształcenie itp. i uproszczenie procedury adopcyjnej.

[moi]

Chyba Twoje myśli nie idą torem: domy dziecka są złe, dlatego aborcja jest lepszym rozwiązaniem?

Prędzej: w domach dziecka też pracują przeciwnicy aborcji. Co jest subiektywnie lepsze: zostać zabitym, kiedy jeszcze nie ma się mózgu (i co za tym idzie - nie ma "ja"), czy nabyć uszkodzeń mózgu (zaburzeń psychicznych) bo sprawy potoczyły się nie po czyjejś myśli?

Ale aborcja nie może być alternatywą dla źle przeszkolonej kadry pracującej obecnie w domach dziecka!

Pozdrawiam.m.

[dan]

Myślę, że najlepszym rozwiązaniem byłaby odpowiednia edukacja personelu takich Domów Dziecka, szkolenia, kształcenie itp. i uproszczenie procedury adopcyjnej.

Wielu z tych pracowników nie jest zdolnych do takiego rozwoju. Trzeba było by im najpierw uświadomić ich problemy a później poddać długoterminowej psychoterapii, o ile wyraziliby na nią zgodę.

Ale aborcja nie może być alternatywą dla źle przeszkolonej kadry pracującej obecnie w domach dziecka!

Masz rację.

[boris]

Też się zgadzam się z Moi.

[moi]

Może poszłam zbyt dużym skrótem, ale z Waszej rozmowy tak to właśnie wynikało. Równie dobrze można by powiedzieć, że warto zastanowić się nad zasadnością sterylizacji rodzin patologicznych i najuboższych, czy też nieudolnych wychowawczo, bo z takich właśnie rodzin najczęściej wywodzą się wychowankowie domów dziecka! To nie jest rozwiązanie!

Moim zdaniem do poprawy stosunków, panujących obecnie w domach dziecka, realnie przyczyniłaby się większa selekcja przy rekrutacji na stanowiska wychowawców i opiekunów w takich placówkach. Obecnie może tam pracować niemal każdy. A przecież tu potrzebne są specjalne predyspozycje psychiczne, nie mówiąc o wykształceniu. Pracę powinna poprzedzać bezpłatna praktyka na zasadzie wolontariatu. Dopiero podczas takiej praktyki byłoby wiadomo, kto rzeczywiście psychicznie daje radę być wychowawcą i opiekunem dzieciaków z domów dziecka. I automatycznie wykruszyliby się ludzie marzący o ciepłej posadzce na państwowym wikcie.

Pozdrawiam.m.

[małomówiąca]

Rodzinne domy dziecka, szybsze i łatwiejsze do przejścia procesy związane z adopcją, lepsze warunki bycia rodziną zastępczą. A te zwykłe domy dziecka pozamykać w cholerę.

[niewazne]

A ja dom dziecka widzę z zupelnie innej strony niż wy. Po pierwsze żaden dom dziecka nie jest i nie będzie dobry bo jest to jednak życie bez rodzicow, rodziny. Z tym się zgadzam. Ale jeśli już są sytuacje, gdy dzieci nie mają opieki... Cóż kto ma lepszy pomysł niż dom dziecka? Jedyną alternatywą dla mnie są rodzinne domy przyjmujące dzieci, zazwyczaj rodzeństwa. Ale takich rodzin jest jak na lekarstwo, wciąż mało.

Oczywiście, że w części tych placówek w naszym kraju dzieją sie niewyobrażalne sytuacje. Ale przecież istnieją też zupełnie kontrastowe placówki. W jednej z nich pracuje moja mama. To w jaki sposób dyrektor domu dziecka kieruje placówką jest godne podziwu.

Problemów jest mnóstwo począwszy od emocjonalnych związanych z trudną sytuacją, buntem dzieci, wiekiem dojrzewania. Z tego powodu wychowankowie otoczeni są opieką sspecjalistów: psychologa, pedagogów, pielęgniarek, lekarza, wychowawców. Wszyscy są wykształceni w kierunku pracy z dziećmi, trudną młodzieżą itd. Nawet ostatnio zwykłe sprzątaczki zostały zwolnione, boweszła ustawa wymagająca kierunkowego wykształcenia w domach dziecka. Zamiast nich pracują opiekunki dziecięce- po studium medycznym.

Bracia i siostry mieszkają ze soba. Wszystko zostało pomyslane tak aby tym dzieciom choc troche umilić życie.

Są tez problemy finansowe, na które sposób znalazla dyrektor tej placówki. Znalazła sponsorów na remonty, paczki upominkowe dla dzieci, na różne okazje.

Wiem, że moje słowa i tak nie zmienią myślenia na temat domów dziecka. Sama zdaje sobie sprawę z tego, że większosć tych placowek jest w tragicznym stanie. Ale chcę udowodnić, ze jeśli są odpowiedni ludzie na odpowiednich stanowiskac to da się wiele zrobic dla tych dzieciaczków. Nie zastąpi im to rodziny t oczywiste jednak daje poczucie bezpieczeństwa i zainteresowania.