Życie po epizodzie psychotycznym a praca

[Młoda11]

Cześć wszystkim, do tej pory tylko czytałam, ale postanowiłam się zarejestrować, by bardziej aktywnie uczestniczyć w życiu forum.

Przeszłam pół roku temu epizod psychotyczny, polegał on na urojeniach prześladowczych. Wszystko zaczęło się od substancji psychoaktywnych. Po narkotykach zaczęłam sobie wkręcać jakieś prześladowanie mnie związane z sytuacją życiową, w której wtedy się znajdowałam. Wyszłam z tego szybciutko na olanzapinie i tak sobie funkcjonuję aktualnie na 5 mg. Próbowano u mnie innych leków, ale źle je tolerowałam, dlatego jednak wróciliśmy do wyżej wymienionego.

Trochę zastanawiam się nad moim leczeniem, bo psychoza była w dużej mierze wywołana substancjami psychoaktywnymi i ograniczała się do paranoi, trwała niewiele ponad tydzień i szybko spacyfikowano mnie neuroleptykami. A leki te jak wiemy mają nieciekawą renomę i są dość kontrowersyjne. Nie brakuje doniesień o negatywnym ich wpływie na działanie mózgu.

Funkcjonuję myślę bardzo dobrze, na pierwszy rzut oka tak jak przed chorobą. Dokładnie jak jest, właśnie się okaże, bo zaczynam wkrótce nową pracę nie odbiegającą od tej, którą wykonywałam przed epizodem. Problemem jest jedynie poranna senność, mam nadzieję, że dam radę nie spóźniać się do pracy lub nie daj Boże tam przysypiać po moim leku. No i ogólnie mam nadzieję w niej sobie radzić.

Plan jest następujący: brać leki 2 lata i funkcjonować sobie normalnie, pracując.

Chętnie poczytam o Waszych doświadczeniach, czy ktoś normalnie pracuje pomimo skutków ubocznych leków i czy udało się z sukcesem odstawiać leki po wyznaczonym czasie ze wsparciem lekarza? Czy komuś zdarzyło się wrócić potem do leków i czy taki powrót był związany ze zwiększeniem dawki? Przyznaję, że na wyższym dawkowaniu nie czułam się tak dobrze jak przy tej małej dawce 5mg olanzapiny.

[TriumfalnaTurkawka]

Ja po pierwszej psychozie brałem 3 miesiące leki i sam odstawiłem i po 7miesiacach musiałem wrócić do brania leków potem druga psychozę miałem 8lat później leki muszę brać do końca zycia.biez podtrzymująca dawkę leków jak się lekarz zgodzi

[hvp2]

Ja po pierwszym epizodzie przepracowałem 7 lat. Leków nigdy nie udało mi się odstawić. Biorę je juź 34 lata. Od kilkunastu lat nie pracuję.

[Pamal]

Ja też nieźle funkcjonowałam ok 4 lat na 5 mg olanzapiny. Pracowałam itd.
Potem sytuacja w pracy zmieniła się na stresującą, a ponieważ uważałam że wcale nie jestem chora,
zaproponowałam zmianę leku.
Po zmianie na ketrel (podobno za mała dawka i nie xr) nastąpił wybuch psychozy, której nie dało się opanować olanzapiną, niczym. Teraz nie mam psychozy, po wielu latach zażywania serdolectu (może mi pomógł).

[mateus]

Cześć wszystkim, do tej pory tylko czytałam, ale postanowiłam się zarejestrować, by bardziej aktywnie uczestniczyć w życiu forum.

ostatnio na forum posłuch, ludzie normlani tu raczej nie piszą. mimo to zapraszam do śmiania się ze stereotypów i antagonów jaką jest rzekomo choroba SCHIZOFRENIA

Przeszłam pół roku temu epizod psychotyczny, polegał on na urojeniach prześladowczych.

ja nie miałem epizodu. mnie naprawdę chciano zabić. co taka narracja wszystkich zadowala. tzn. wszystko co piszesz jest faktem a nie rzekomą chorobą.

. Wszystko zaczęło się od substancji psychoaktywnych. Po narkotykach zaczęłam sobie wkręcać jakieś prześladowanie mnie związane z sytuacją życiową, w której wtedy się znajdowałam. Wyszłam z tego szybciutko na olanzapinie i tak sobie funkcjonuję aktualnie na 5 mg. Próbowano u mnie innych leków, ale źle je tolerowałam, dlatego jednak wróciliśmy do wyżej wymienionego

narkotyki ośmieszają ból. to jest propaganda filmowa.

Funkcjonuję myślę bardzo dobrze, na pierwszy rzut oka tak jak przed chorobą. Dokładnie jak jest, właśnie się okaże, bo zaczynam wkrótce nową pracę nie odbiegającą od tej, którą wykonywałam przed epizodem. Problemem jest jedynie poranna senność, mam nadzieję, że dam radę nie spóźniać się do pracy lub nie daj Boże tam przysypiać po moim leku. No i ogólnie mam nadzieję w niej sobie radzić.

praca jest fajna - zależy jaka. ja np. mam autyzm spektrum pewne i nie lubię ludzi. ludzie też są różni. więc..

Plan jest następujący: brać leki 2 lata i funkcjonować sobie normalnie, pracując.

praca czyni wolnym?

Chętnie poczytam o Waszych doświadczeniach, czy ktoś normalnie pracuje pomimo skutków ubocznych leków i czy udało się z sukcesem odstawiać leki po wyznaczonym czasie ze wsparciem lekarza? Czy komuś zdarzyło się wrócić potem do leków i czy taki powrót był związany ze zwiększeniem dawki? Przyznaję, że na wyższym dawkowaniu nie czułam się tak dobrze jak przy tej małej dawce 5mg olanzapiny.

tak jak pisze nikt tu nie jest chory. ludzie asymptopują objawy dla swojej korzyści.

[szelest]

Przedmówca nie miał epizodu? a pisze jak by miał "pięty z przodu"
i wszystko wiedział. (każdy pisze z własnej perspektywy)
.." a krasnoludki jedzą lody z zielonej budki"

Witaj @Młoda11 leki jakie są ,każdy widzi. ale trzeba brać,bo lekarz psychiatra
dla rozrywki ich nie wypisuje... Po negocjuj z nim,aby zejść z dawek ,bo zaczynasz
prace i chcesz pracować.(lekarz też człowiek)
RADA- w pracy nie opowiadaj o chorobie i życiu prywatnym
ludzie bedą szczęśliwsi i nie bedą mieli o czym plotkować.
Z własnej perspektywy i doświadczenia.. udało mnie się przepracować ponad <10lat w jednym
miejscu.. z braniem leków. Czasem bywały dni,że trzeba było się zmuszać do pracy.
Ale ludzie młodzi mają wiecej energii także życze zapału,energii i utrzymania pracy.

[Młoda11]

Hej szelest, dzięki za odpowiedź! 10 lat stażu to jest coś! W pracy na pewno nie będę się chwalić, u mnie choroby raczej nie widać, więc raczej nikt sam nic nie zauważy. Znajomi potwierdzają, że wszystko gra, w każdym razie w rozmowie nic w moim zachowaniu się nie wyróżnia.

Co do dawki, 5mg olanzapiny to chyba już minimalna dawka i nie bardzo jest jak zejść na jeszcze mniejszą, nieprawdaż?