pytasz co u mnie

[piotr 84]

pytasz co u mnie
ot zwyczajnie dobrze że nadzwyczajnych pokrętnych faz nie ma
u mnie z okna księżyc taki jak u ciebie
czasem po cichu wyje do niego z samotności
choć wianuszkiem przyjaciół jestem otoczony
i Boga wybłagałem bym mógł być jego
u mnie nad ranem kawę parzę przed robotą
i jest tak jak chciałem
trochę zabiegany jestem już nie mule jak dawniej
taka proza zwyczajna
tylko brak mi towarzyszki
a już dosyć mam dziewczyn z ekranu monitora
bym pomówił z jakąś pobył z nią na spacer poszedł wysłuchał jej a potem sam się jej wygadał
a po za tym odwiedzam grotke to sam to z przyjacielem i tam się modlę
u mnie zwyczajne życie
O Boże wreszcie zwyczajnie
i to jest najlepsze
praca mieszkanko sprawy do załatwienia
za to brak negatywów głosów halucynacji alienacji
żyje wreszcie jak sąsiady
i zapewniam cię że ten kto nie miał zwykłego życia a z przebojami schizofrenicznymi ten nie potrafi docenić tego
i u mnie codzienna modlitwa aby tak dalej było
pozdrawiam ciebie który to przeczytałeś