pamiętnik 7

[piotr 84]

co by nie było być Boga
choćby ciało się rozpadało przepotwarzało
do trumny w ekspresowym tępię pchało
mózgownice wywiało iżby nic nie kumała
zaufać to jedno co umiem
a Bóg więcej nie oczekuje
jeszcze mówią gdzie ty się spieszysz żyj
nie rozumieją że niewytrwałym skraca mękę
przeżyć wszystko to przeżycie duże
ale z Bogiem mogę wszystko
ni krata ni drut ni choroba nie mogą nic przeciw Bogu
i ta prawda że Duch Pocieszyciel jest na ziemi ( wszędzie )
ale na tym nie poprzestaje chcę twarzą w twarz wreszcie być z Panem mym i powiedzieć
O Boże tak długo czekałem