Eskapizm,samotność,ucieczka od życia.

[Piotrek007]

.

[Pathetic Heart]

Często mamy tendencję do "dzielenia" swojej osobowości na tą chorobową, która izoluje się od świata i jest bardziej skierowana do wewnątrz oraz tą zdrową, towarzyską za którą ciągle gonimy, jak za króliczkiem. Jesteś trochę zbyt surowy wobec siebie. Nie mozna winić się za swój charakter. Druga sprawa to jest, jak widzisz obecnie swoje realia i czy rozmyślania na temat przeszłości nie zastępują ci w jakimś stopniu rzeczywistości.

[Piotrek007]

.

[Piotrek007]

.

[bogdan]

Często mamy tendencję do "dzielenia" swojej osobowości na tą chorobową, która izoluje się od świata i jest bardziej skierowana do wewnątrz oraz tą zdrową, towarzyską za którą ciągle gonimy, jak za króliczkiem.

Ja o tym nie myślałem w ten sposób, ale teraz widze w tym dużo sensu. Niestety. Ale może to i dobrze, bo dzięki temu będzie można wyeliminować elementy czy warunki, które powodują nawroty, rozpoznając je.

[AMerei]

W moim odczuciu ucieczka od świata realnego i problemów w świat fantazji była przyczyną mojego zachorowania na schizofrenię paranoidalną w dzieciństwie i przyczyniła się do wybuchu pierwszej psychozy.
Od najmłodszych lat nieudane (nieistniejące) życie towarzyskie zastępowałem fantazjami i robiłem wszystko aby trwać w nich bezustannie bojąc się powrotu do realiów i związanego z tym cierpienia.To co miało być odskocznią od problemów z biegiem lat stawało się ich przyczyną.
Dopiero po wyjściu z drugiej psychozy stopniowo przestawałem uciekać od rzeczywistości.
Z perspektywy czasu widzę jak wielki wpływ na moje dzisiejsze relację z ludźmi i wogule na moją osobowość miała ta "ucieczka" w młodości i jak bardzo można zagmatwać sobie psychikę robiąc kilkunastletnią "przerwę" od życia ,szczególnie w okresie dorastania.

ja uciekałam od normalnego życia w świat książek, zawsze byłam introwertyczna, teraz to się zmieniło, zauważyłam, że ludzie słuchają mnie z zainteresowaniem i to pomogło mi nabrać pewności siebie. więcej nadziei - ludzie z czasem się zmieniają i to nawet na lepsze. pozdr.

[Piotrek007]

.

[AMerei]

To przykre. Przyjaciół podobno poznaje się w biedzie. Ja bym mogła ich policzyć na palcu jednej ręki, ale Ci, co zostali są niezwykle wartościowi.
Często Ci się przytrafiają takie "dołki"? Próbowałeś o nich rozmawiać z kimkolwiek? Bierzesz leki?
Sorry za wścibstwo...