Moderator: moderatorzy
Dlaczego konkretnie lęk przed ludźmi miałby być nie do pokonaniaĆma pisze:A co do Twojej opcji - całkiem ciekawa. Tyle, że powstrzymuje mnie przed nią lęk przed ludźmi i jest to lęk nie do pokonania.
Nie wiem co masz na myśli, więc trudno mi dyskutować. Poradź się lekarza lub psychologa.I jeszcze jedna przypadłość, która sprawia, że wszelkie wycieczki (i - często - knajpy, gdy były rzadkie okresy, że miałabym z kim, ale to było głównie towarzystwo od ćpania, czego już nie robię), w moim wypadku odpadają.
Tu akurat doskonale Cię rozumiem. Wiele samotnych osób tak właśnie postępuje. Również ja sam osobiście niekiedy w przeszłości.Najśmieszniejsze, że w piątek w pracy cały mój departament bierze urlop... Ja natomiast idę do pracy wraz z tymi, którzy tego urlopu wziąć nie mogą. Powiedziałam, że zwyczajnie szkoda mi urlopu. Prawda jest taka, że nie chcę siedzieć samotnie w mieszkaniu.
W moim wypadku odpada przez skłonność do uzależnień jeśli chodzi o tego typu substancje. Poza tym teraz leków nie biorę.Można np. zażyć wcześniej tabletkę benzodiazepiny.
Wiesz, to troszkę co innego. Strasznie mi trudno tę różnicę sprecyzować... Chodzi o to, że moja obecność jest w pracy jest w pełni uzasadniona. Wiadomo, 'trzeba chodzić do pracy'. Gdybym nie chodziła, niby jak miałabym się utrzymać, z czego żyć... Dodam, że mam 2 koty, które muszą coś jeść. Wycieczka, to - pomijąc lęk przed ludźmi i moją przypadłość - to jednak nie to samo.PS. Jednak jak jesteś w stanie iść do pracy to najprawdopodobniej jesteś w stanie również wybrać się na wycieczkę. Naprawdę nie śmiem snuć hipotez, co mogłoby Cię powstrzymywać.
Tutaj Gehenna trafiła w sedno. Myślałam, by napisać coś podobnego, jednak nie ujęłabym tego tak dobrze. Przerabiałam to wiele razy - szkoły, studia, różne prace, wolontariat (ale to ostatnie wtedy, gdy lepiej się czułam... przełamanie się, by zagadywać do obcych, podchodzić z puszką, namawiać na zakup karmy dla zwierząt lub ich adopcję, wymagało ode mnie naprawdę nie lada wysiłku nawet wówczas, gdy było w miarę ok). I nie udało mi się nawiązać żadnych relacji w związku z ww. aktywnościami.Pomijam już drobny fakt, że moim zdaniem wychodzenie z domu, przebywanie wśród ludzi a nawet robienie z nimi wspólnie jakichś rzeczy nie sprzyja zawieraniu bliższych relacji.
Jest dokładnie tak, jak napisałeś. Problem w tym, że z powodu samotności - i jeszcze kilku innych kwestii - doła mam teraz takiego, że ciężko mi cieszyć się czymkolwiek.Tup pisze:Jest tyle korzyści płynących z życia.Życie to nie tylko problemy i źli ludzie.Trzeba jednak poukładać sobie w głowie i życie również wypełnić jakoś czas.Proste i małe rzeczy mogą cieszyć.
Szczerze i gorąco polecam Ci ruch na świeżym powietrzu w otoczeniu przyrodniczym, a nie miejskim.Ćma pisze:Problem w tym, że z powodu samotności - i jeszcze kilku innych kwestii - doła mam teraz takiego, że ciężko mi cieszyć się czymkolwiek.
No i tu jest pies pogrzebany. Swieci slonce a dla nas pada deszcz. Jedzenie nam nie smakuje. Dlaczego? Przeciez jadlem to samo ze smakiem wiele miesiecy temu. Przykra sprawa. Co nam pozostaje oprocz pustki i smutku?Ćma pisze:Problem w tym, że z powodu samotności - i jeszcze kilku innych kwestii - doła mam teraz takiego, że ciężko mi cieszyć się czymkolwiek.
