Czy schizofrenicy powinni decydować się na dziecko...

[moi]

Warto jednak poczekać. Rok to nie jest dużo wobec całego życia dziecka.

Pozdrawiam.m.

[Kid17]

Warto jednak poczekać. Rok to nie jest dużo wobec całego życia dziecka.

A czy mozna byc pewnym ze ciaza nie przyniesie nawrotu choroby? I czy dziecko urodzi sie zdrowe? A nawet jak przetrzymam okres cizay- czy choroba pozwili mi sie sprawic w roli matki??? Tyle niepewnosci... Oczywiescie ze wszystko moze okazac sie miec pozytywne rozwiazanie, ale ta niepewnosc zawsze bedzie towarzyszyc...

[moi]

Niepewność towarzyszy wielu kobietom w ciąży i przed nią. Wielu pewnych swojego macierzyństwa kobiet dotyka też depresja poporodowa. Ja nie miałam pojęcia o pielęgnacji dzieci, trochę o tym czytałam, ale nie miałam młodszego rodzeństwa i nie uczestniczyłam nigdy w pielęgnacji niemowląt. Jednak instynkt mnie nie zawiódł. Myślę, że niepotrzebnie się martwisz na zapas. Lepiej zadbaj teraz o siebie, przyjmuj kwas foliowy i suplementy diety, zdrowo się odżywiaj, uprawiaj jakąś formę ruchu. Wszystko będzie dobrze

Pozdrawiam.m.

[Kid17]

To do agatcon piszesz - nie do mnie- ja wciaz nie wiem czego chce i czy jestem wstanie zdecydowac sie na sprowadzenie na ten swiat istoty ktora by byla najblizsza mi na swiecie i ktorego duszy chcialabym uchroni przed ciemnoscia tego swiata-ale to nie jest mozliwe!!! Wiem o tym doskonale!!!

[moi]

Dlaczego to nie jest możliwe? Istnieją jakieś medyczne przeciwwskazania, żebyś miała dziecko?

Pozdrawiam.m.

[aga_la]

Witam! Widzę że temat mi bliski został ponownie poruszony. Ja akurat jestem zdrowa, a mój mąż jest chory. Ja chciałabym drugie dziecko, a on nie chcę, wiem że przez chorobę. Mimo że ja jestem zdrowa, potrafię naprawdę nad tym rozpaczać i wiem jak to boli jak się chce dziecko i z jakiś powodów nie można.
Dużo także czytałam na ten temat, wielokrotnie się was także radziłam i tak dalej zastanawiałam się czy rozsądnie jest mieć dziecko. I chyba nie ma na to jednoznacznej odpowiedzi, a pragnienie dziecka może być tak wielkie że potrafi zdominować całe życie.
Mój mąż zachorował niedawno jak już mieliśmy synka i ja widzę dużą w nim różnicę, nie zachowuje się już tak spontanicznie w stosunku do dziecka jak kiedyś. Ale z drugiej strony ciągle są w naszym społeczeństwie tatusiowie którzy nie potrafią zmienić pieluchy, nakarmić i ubrać dziecka i wcale nie mają emocjonalnego z nim kontaktu. I to wcale nie jest wyjątek.
Jeśli chodzi o kobiety schizofreniczki to też spotkałam się z opinią że ciąża i macierzyństwo mogą okazać się trudne. Poznałam tutaj córkę schizofreniczki i ona rzeczywiście mówiła że jej mama też tak miała. Myślę jednak że przy wsparciu rodziny wszystko da się zrobić, zwłaszcza jak się bardzo chce.

[Pamal]

Oczywiście są ludzi którzy mają szczeście i ich dzieci są w pełni normalne.
A nawet jeśli nie to i oni, i dzieci się przystosowują i jakoś żyją.
Również dużo czytałam na ten temat i też znam córkę schizofreniczki.
Jestem zadowolona, że nie mam dzieci.
Nie chcę, żeby dziecko miało takie koszmarne życie jak ja, nie wiem, czy to geny, czy środowisko, czy moja reakcja na bodźce genów i środowiska, wszystko nie tak.

[Kid17]

Nie chcę, żeby dziecko miało takie koszmarne życie jak ja, nie wiem, czy to geny, czy środowisko, czy moja reakcja na bodźce genów i środowiska, wszystko nie tak.

Doskonale cie rozumiem-tez tak czuje! Nie chce skazywac innej istoty na cierpienie ktorego ja doznaje i ktore moglabym -chca czy nie chcac- przekazac mojemu dziecku!!! Tak to przynajmniej trwam w swoim cierpieniu sama i nie musze cierpiec ze unieszczesliwiam wlasne dziecko!!!

[cezary123]

Ale dziecko traci możliwość zaistnienia na Ziemi i całą miłość matki i kochającej rodziny. Inni żyją, ono nie.
Nie wiem czy to dla niego się równoważy?

[Kid17]

Ale tego dziecka nie ma- to tylko idea!!! Wiec lepiej usmiercic idee- niz prawdziwa istote!!!

[cezary123]

Nie ma? A będzie, zaistnieje, kiedykolwiek w innym cudzym dziecku za naszego życia lub po nas? To sprawa dyskusyjna...

[Pamal]

Ale Kid, małżeństwo bez dziecka - sprawa problematyczna. Jak chłop się zakocha chce syna. Rezygnując więc z dziecka w praktyce rezygnujemy z małżeństwa.
Cezary, moja matka mnie kochała, ale to nie wystarczyło by zapewnić minimum szczęśliwej egzystencji.

[fheng]

Ale Kid, małżeństwo bez dziecka - sprawa problematyczna. Jak chłop się zakocha chce syna. Rezygnując więc z dziecka w praktyce rezygnujemy z małżeństwa.
Cezary, moja matka mnie kochała, ale to nie wystarczyło by zapewnić minimum szczęśliwej egzystencji.

Dziwny ten post;)

No i nieprawda- jest wieele par, które dzieci nie mają bo nie chcą. Kwestia dogadania się z partnerem w tej temacie dzieci. Nie trzeba wcale ich mieć! A juz zdanie, że " jak chlop sie zakocha to chce syna" - mnie rozwaliło na łopatki hihi:)

Skąd bierzesz takie dane? Generalnie uff....mam dwóch synów;) to dobrze bo inaczej może by mnie rzucił;P

[Pamal]

Fheng jedni lubią blondyny inni brunetki jedni łagodne inni silne i agresywne ;-) Typ w który celuję raczej chciałby mieć dzieci, ale trudno, przepadło, nastawiam się raczej na pracę i przyjaźnie.

[cezary123]

Raczej jest tak, że do czasu odnalezienia tego właściwego partnera czy partnerki nie myśli się nawet o dzieciach, a dopiero kiedy wszystko jest fajnie i dobrze, to kobieta pierwsza zaczyna marzyć o macierzyństwie.
Mężczyzna i tak przeżyje bez dzieci ale jak miłość trwa to i on nabiera ochoty na spacery z synem, wspólne puszczanie latawców, czy grę w piłkę. Jako też urocze rodzinne pikniki nad jeziorem z żoną i córeczkami.
Coś w tym jest.
Oczywiście realne życie wygląda inaczej niż od święta, ale nawet dla takich wyjątkowych chwil warto mieć potomstwo z ukochaną.
Dzieci szybko rosną a rodzina to jedna z najważniejszych wartości dla człowieka.

[moi]

Ja nie planowałam posiadania potomstwa, ale cieszę się, że jestem mamą. To najważniejsza lekcja pokory i bezinteresowności, jaką odebrałam.

Pozdrawiam.m.

[tańcząca w zbożu]

Może kogoś tu urażę aczkolwiek uważam ,że jeśli obojga partnerzy są chorzy to nie powinni decydować się na potomstwo.
Nawet nie chodzi tu o samą zachorowalność.

[agatcon]

Czuję się urażona. Naprawdę. Schizofrenik, czy nie schizofrenik powinien mieć szansę na założenie rodziny. Nie powinno się im tego zabraniać. Jak ktoś nie ma wzroku i ma partnera też bez tego narządu, to co? Też dzieci nie powinni mieć, bo sobie nie poradzą? Są leki przecież na schizofrenię, które pomagają znieść wszystkie objawy i cieszyć się życiem tak jak każdy inny człowiek. To sami chorzy powinni podejmować te decyzje i nie sądzę, że ktoś powinien się wypowiadać w nie swoim temacie.

[Petruccio]

Też myślę, że to zależy od indywidualnych predyspozycji. Jeśli ktoś jest odpowiedzialny i w remisji, to czemu nie? Równie dobrze można na tej zasadzie zakazać wychowywania dzieci różnym ludziom z innymi przewlekłymi chorobami, bo przecież też są ograniczeni, a i genetycznie obciążeni. Jednak tak się nie dzieje.

[Unknown]

To sami chorzy powinni podejmować te decyzje i nie sądzę, że ktoś powinien się wypowiadać w nie swoim temacie.

Tak powinno być.

Może kogoś tu urażę aczkolwiek uważam, że...

Myślisz, że kogoś to obchodzi?