Obrazy i poezja Emilii.

[Prot]

Życie
...
Życie - jak kwasoryt płaszczyznowy
zdobi bordiurą metalu
wszystkie chwile
alabastrowe szkło
ukazuje rękojeść natchnień
w swym nieprzejrzystym odbiciu
Stoję przed Bogiem
z bielą na dłoniach
i z hebanową duszą
skreślona, grzeszna, opętana
nietrwała i znikoma
w wiedzy, że wszelkie me umiejętności
to katedralne pustostany
w których nie było nigdy
żadnych wartości

I tylko w twoich oczach
przebłyski bólu białe
i empatyczne drżenie
chore, bezimienne
tak blisko i przestrzennie
dotykasz płomyku moich oczu...

Autor wiersza : Emilia Elżbieta Łydka




Autor obrazu : Emilia Elżbieta Łydka

[Prot]

Śmierć
...
Nagłe działanie
poprzedzone pustką
i niechęcią egzystencji
ignorowanie przypływów
aktywizujących
na rzecz popadania w destrukcję
oddawanie się
nadmiarowi subiektywnych myśli
które zatruwają
umysł w smętnych bezgranicach
ciche oddalanie się
ze świata materii
wchodzenie w zachwyt
nad nieznaną ciemnią
zahaczanie się
o piedestały szaleństwa
przeistoczenie się w niebyt
wychodzenie poza ramy wieczności...

Autor wiersza : Emilia Elżbieta Łydka



Autor obrazu : Emilia Elżbieta Łydka

[szelest]

Śmierć jest wpisana w nasze istnienie – życie
I tylko od nas zależy? Naszego podejścia ,
psychiki ,która często jest nadwyrężana przez chorobę.
Czy śmierci będziemy patrzeć prosto w twarz
czy unikać będziemy jej ,izolować się od ludzi
Obraz bomba … i ten wzrok – hipnotyczny,
wypala …. ,przeszywający wzrok.

[Prot]

Dziękuję bardzo za komentarz i zgadzam się z tą opinią w 100%. Pozdrawiam

[Prot]

Motyle
...
Ołowiane motyle
nie wiedzą co to słońce
ołowiane motyle
jak dwie samotne myśli
spójne i głęboko rozbite
ołowiane motyle
jak gwiazdy dwie
donikąd spadające
masochistyczne teorie
księżyce skąpane we krwi

Czy spadła mgła
czy kropla spadła
samotnych wersów
nie utuli nikt
upadła myśl
i gwiazda martwa
na czarnym niebie
białe kwitną łzy...

Autor wiersza : Emilia Elżbieta Łydka





Technika : Tusz i woda
Autor obrazów : Emilia Elżbieta Łydka

[Słonecznik1]

podoba mi się nawet.Mniej bardziej ale nie rzadko u uznanych są gorsze

[Prot]

Dziękuję.Pozdrawiam.

[Prot]

Z niepokojem
.....
Z niepokojem
wyczekujesz
półmrok
twoja dusza snuje
smutne spekulacje
filantropią ogrzewa cię samotność
altruistycznie połyskując blaskiem

Widzę w oczach twych
poranek szary
jesteś chyba tak smutny jak ja
z niepokojem wyczekując natchnień
z niepokojem wyczekując dnia

Ty wiesz dobrze
że ludzie są z papieru
ty szanujesz ludzkiego serca bicie
są samotni, ty wiesz dobrze, jest ich wielu
blade gwiazdy otulając skrycie

Kiedy patrzę w lazurowe twe odbicie
pięknej duszy, która w głębi serca płacze
znów wyruszam w podróż nie do celu
ale goniąc marzeniami sny tułacze...


Autor wiersza : Emilia Elżbieta Łydka



Technika : Olej na płótnie
Autor obrazu : Emilia Elżbieta Łydka