zaczynam od now swoje pisanie 24.01.2020 rok

[piotr 84]

kończę tamten etap bycia grafomanem od dziś jestem poetą oczywiście nie wywalam tego co tu tyle lat zostawiałem

są takie dni przełomowe
żyjesz brachu dwie trzy cztery dekady aż tu bach
liść na twarz
objawienie
tak miałem dziś
mój dobry Bóg wysłał ducha z nieba z funkcją mistycznego uderzenia
trzy przeszło dychy tutaj lat
żeby teraz dostać w twarz
aż usiadłem na wersalce
spojrzałem na stróża mego z olśniewającym uśmiechem
hm tyle czekałeś opiekunie mój a teraz jeszcze masz na gębie anielską radość a ja trzydzieści sześć lat morduje się ze światem sobą życiem
przerwał moje rozmyślanie wziął za rękę podniósł objął ramieniem wskazał na okno pokój zniknął okno znikło pokazała się Boska perspektywa niesłychane bo w moich oczach i tak jak u Pawła że przypomnę wam te słowa " Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno;
wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz:
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany "
Teraz dopiero mam Boga poznałem siebie jak zostałem przez Boga poznany
marzyłem do nieba zostać żywcem zabranym a zostałem zbawiony w wieku trzydziestu sześciu lat żyjąc na tym świecie sąd nade mną się odbył jak u innych po śmierci i patrzenie mam jak święci w niebie z tej perspektywy będę oglądał świat żył w nim kochał was
zaświadczam wam Bóg kochana nas tak że to jest nie do wypowiedzenia
chociaż ja to już czuje jak ci którzy są z Bogiem w niebie