Czy praca dla drobnych pieniędzy ma sens?

[Catastrophique]

Z choroby tez nalezy sie śmiać, miec do niej dystans.

[Piotrek007]

Za półtorej godziny będę już w pracy,na całe szczęście już nie za najniższą krajową bo bał bym się że po drodze spotkam osobę chorą która z politowaniem mnie wyśmieje

[Piotrek007]

Od niedawna pracuje na wolnym rynku i zrezygnowałem z renty (nie stawiłem się na komisje w zusie) bo i tak by mi ją zabrali ze względu na zbyt wysokie dochody.W poprzedniej pracy zostawiłem swojego najlepszego przyjaciela i chyba powinienem teraz gadać mu coś w stylu "pracujesz za 1600zł ? Serio ? mnie by się nie chciało... albo "Twoja renta jest z moich podatków darmozjadzie " .

[cezary123]

i pewnością siebie tj.mniejszego poczucia wartości.

Ostatnio na studiach usłyszałem od profesora bardzo mądrą rzecz, za którą będę wdzięczny do końca życia. Był problem poruszony przez pewną studentkę - czy wiedza nabywana według obecnego programu studiowania pozwoli poradzić sobie absolwentom w realnych sytuacjach w przemyśle. Według niej prawdopodobnie nie, i trzeba będzie uczyć się wszystkiego dopiero na miejscu w pracy. Odpowiedzialni za układanie programu studiów poruszyli sprawę u rektora. Rektor na to: "Studentom brakuje wiary w siebie. Dodam im przedmiot z autoprezentacji"
No niestety to nie pomoże.
Pomoże solidna wiedza i umiejętności w określonej sytuacji. I może być z pewną dozą nieśmiałości. I tak zadziała.
Jeżeli na przykład umiemy zaprogramować sterownik czy rozwiązać zadanie matematyczne, to nie ma znaczenia, czy zrobimy to śmiało czy nieśmiało. Jeżeli nie umiemy, to pewność siebie nic nie pomoże.

[cezary123]

Trzeba znać swoją wartość i nie sprzedawać się za półdarmo.

A jak to się ma do dorosłych chłopów siedzących na rentach? to jest mniej poniżające niż praca za najniższą krajową?

Renty nie dają każdemu, kto sobie zażyczy.
Nigdy nie twierdziłem, że coś jest poniżające. Praca też nie jest celem samym w sobie i warto zastanowić się czemu ma naprawdę służyć - osobistym korzyściom, zdobyciu bogactwa dla swojej rodziny, służeniu ponadjednostkowym podmiotom wyższym itd.
Wartość ekonomiczna jednostek jest różna w społeczeństwie. Każdy pnie się w górę jak może, a jak już nie może, to powstaje stan ustalony na różnych szczeblach.
Po prostu od rynku trzeba wymagać adekwatnego do swojej wartości wynagrodzenia i starać się maksymalnie wykorzystać możliwości rozwoju.
Jeżeli na przykład godzina pracy specjalisty kosztuje 50 złotych, a on nagle zacznie sprzedawać się poniżej kwalifikacji, to uznamy, że zwariował. Jeżeli ktoś na targu zacznie sprzedawać złoto w cenie pietruszki to będzie to niestety nieekonomiczne

[hvp2]

Po prostu od rynku trzeba wymagać adekwatnego do swojej wartości wynagrodzenia i starać się maksymalnie wykorzystać możliwości rozwoju.

Zgadzam się w 100%.

Jeżeli na przykład godzina pracy specjalisty kosztuje 50 złotych, a on nagle zacznie sprzedawać się poniżej kwalifikacji, to uznamy, że zwariował.

Niekoniecznie, być może ten specjalista miałby jakąś dodatkową motywację, zysk pozafinansowy.

[cezary123]

Słyszałem, że lekceważący stosunek do roboty ludzkiej ma całkiem zdrowe uzasadnienie. Wszystko zależy od tego jak uczciwy i sprawiedliwy jest system ekonomiczny.
Nie tylko szlachta nie pracowała, ale też i większość urzędników, nadzorców, poganiaczy itd.
Kapłani, artyści, szamani, politycy, właściciele zarządzający kapitałem itd.
Ważne jest znaleźć sens pracy i dobrze zrozumieć co to ma być.


"W historii cywilizacji praca ludzka była oceniana w różny sposób. System niewolniczy
i feudalny zrodził ideologię głębokiej pogardy zarówno dla pracy, jak i ludzi pracujących. Praca –
szczególnie fizyczna – była oceniana jako czynność poniżająca, wręcz hańbiąca człowieka dobrze
urodzonego. Ideologia chrześcijańska zaczęła kształtować motyw pracy jako konieczność życiową.
Praca nie tylko przestała być przekleństwem i hańbą, ale zyskała wartość wyższą niż ekonomiczną
– stała się nawet moralnym obowiązkiem, środkiem umożliwiającym rozwijanie cnót. Rozwój
kapitalizmu uczynił z pracy działalność przydatną i pożyteczną, widząc w niej przede wszystkim
źródło czerpania środków do życia, pomnażania dóbr i bogactwa w skali indywidualnej
i społecznej.
Współcześnie rolę pracy, z punktu widzenia jednostki i społeczeństwa, ocenia się bardzo
wysoko. Uważa się jednak, że tę rolę może spełniać tylko taka praca, która nie wyniszcza
człowieka, jest dobrze i bezpiecznie zorganizowana oraz sprawiedliwie nagradzana – człowiek jest
podmiotem. Najdobitniej takie ujęcie pracy przedstawił papież Jan Paweł II w encyklice „Laborem
exercens”. Jest to analiza problematyki pracy ludzkiej w warunkach współczesnego świata. Ojciec
Święty rozwija ideę pierwszeństwa osoby ludzkiej wobec rzeczy i samej pracy, która - według
Papieża - winna być środkiem utrzymania i pomnażania dobrobytu kraju oraz samorealizacji
człowieka. Omawia również uprawnienia pracowników oraz rolę i zadania związków zawodowych.
Nic więc dziwnego, że właśnie ten papieski dokument ks. Jerzy Popiełuszko rozdawał w 1981 roku
związkowcom z "Solidarności". Jan Paweł II pisze także, o wyzwaniach globalizacji i solidarności
Jan Paweł II: Encyklika Ojca Świętego Jana Pawła II o pracy ludzkiej „Laborem exercens” Warszawa 1982r.
w wymiarze ogólnoświatowym. Jego Encyklika to punkt wyjścia nauczania Kościoła
o konieczności przeciwdziałania bezrobociu".

http://www.znpchorzow.pl/publikacje/opracowania/029.pdf

[Catastrophique]

Gdzieś czytałem, że ludzie chcieliby osiągnąć jak najwięcej, jak najmniejszym kosztem. To tak nie działa.

[Pamal]

Trochę żałuję, że nie pracowałam nigdy jako sprzątaczka, choć osoby z niższą kulturą i wykształceniem patrzyłyby na mnie z góry a nawet pomiatałbyby mną.
Bo pracując jako informatyk nauczyłam się precyzyjnego komunikowania problemów i podejścis systematycznego do ich rozwiązywania. Czy firma też zyskała na tym, że byłam pracownikiem?
Będąc sprzątaczką nauczyłabym się sprzątać. Ale co do zysku firmy w tym przypadku nie mam złudzeń.
Nie pracuję, bo jestem niezdolna do pracy.
To najważniejszy powód.

[Pamal]

Ponadto osobom z rozpoznaniem schizofrenii psychologowie mają do zaoferowania głównie tzw. Tzw. Terapię wspierającą, względnie podtrzymującą

Na coš lepszego to sobie trzeba bardzo zasłużyć, a także trafić na odpowiednio kompetentny i życzliwy personel psychiatryczny, itp.

Dlaczego ta terapia wspierająca miałaby być gorsza? Ja chciałbym, żeby ktoś mądry i dyskretny wspólnie ze mną zastanowił się nad moim życiem.

[F20]

Powinno być na dojazdy i związane z pracą wydatki. Może trzeba by chodzić na jogę w ramach odstresowania się a to kosztuje.

[Piotrek007]

Nikt nie pracuje jako sprzątaczka czy ochroniarz z wyboru,to chyba oczywiste.Gdyby nie diagnoza schizofrenii to nigdy nawet bym nie pomyślał o pracy w ZPCh.Robie sobie tylko wrogów przez takie pisanie i w sumie nie powinno mnie interesować co robią inni.Mi praca dała zdrowie,pewnie komuś innemu odebrała...
Przykro patrzeć na osoby chore,które uciekają izolując się od społeczeństwa i gdybym miał taką władze to im wszystkim nakazał bym pracować pod przymusem będąć przekonanym że to im pomoże...być może bardzo się myle polegając na swoich własnych doświadczeniach.Wyjście z choroby to inaczej powrót do życia w społeczeństwie na równych prawach,praca jest nieodłącznym tego elementem i czym dłużej się tego unika tym trudniejszy będzie powrót.Przepraszam wszystkich którzy poczuli się urażeni moimi wypowiedziami.

[Piotrek007]

A wogule to co to są drobne pieniądze ? Równowartość najniższej krajowej dla jednego będzie rachunkiem za obiad w restauracji a dla innego opłaceniem czynszu z mediami,telefonu i kilkuset złotymi na inne wydatki i spokojnym snem bez obawy,że komornik zapuka do drzwi.

[cezary123]

A wogule to co to są drobne pieniądze ? Równowartość najniższej krajowej dla jednego będzie rachunkiem za obiad w restauracji a dla innego opłaceniem czynszu z mediami,telefonu i kilkuset złotymi na inne wydatki i spokojnym snem bez obawy,że komornik zapuka do drzwi.

O właśnie. Z punktu widzenia ekonomii nieważne jest czy wynagrodzenie wynosi tysiąc czy milion złotych. Ważny jest stosunek kwoty wynagrodzenia do wyrażonej w cenach wartości dóbr ekonomicznych, którymi są zainteresowani konsumenci.
Tak samo można zastanawiać się, czy relacja pomiędzy wartością, jaką wnosi produktywny pracownik w ogólny obieg gospodarki a wartością wynagrodzenia jest sprawiedliwa.
W Polsce jest ustalona płaca minimalna, na podstawie właśnie pewnych obliczeń dotyczących relacji pomiędzy wartościami dóbr ekonomicznych i wartością pracy, a co w krajach, w których tego nie ma? Pracodawca może zapłacić pracownikowi kwotę wystarczającą na miskę strawy i nikt mu nic nie zrobi, a pracownik pracować musi, bo inaczej umrze z głodu?

gdybym miał taką władze to im wszystkim nakazał bym pracować pod przymusem będąć przekonanym że to im pomoże...

To by nie wypaliło, bo z niewolnika nie ma pracownika. Chyba, że zaszczepiłbyś do umysłów owych ludzi przekonanie o konieczności bezwzględnej takiego działania, a może nawet i nadprzyrodzonej. Wtedy mógłbyś nawet zbudować milionem rąk ochotników nowe piramidy

[cezary123]

W każdym razie Piotrek007 życzę awansu i samorealizacji.

[Piotrek007]

Dzięki

[hvp2]

Ponadto osobom z rozpoznaniem schizofrenii psychologowie mają do zaoferowania głównie tzw. Tzw. Terapię wspierającą, względnie podtrzymującą

Na coš lepszego to sobie trzeba bardzo zasłużyć, a także trafić na odpowiednio kompetentny i życzliwy personel psychiatryczny, itp.

Dlaczego ta terapia wspierająca miałaby być gorsza? Ja chciałbym, żeby ktoś mądry i dyskretny wspólnie ze mną zastanowił się nad moim życiem.

Ja powątpiewam, czy to, o czym Ty piszesz znajduje się w obszarze zainteresowania terapii określającej siebie jako wspierająca

[hvp2]

Z choroby tez nalezy sie śmiać, miec do niej dystans.

Ale jest duża różnica, przynajmniej moim zdaniem, czy to ja sam się ßmieję z mojej choroby, czy to ktoś inny się ßmieje z mojej choroby.

Ponadto śmianie się z dramatu czy z cierpienia jest reakcją nieadekwatną

[Catastrophique]

Ponadto śmianie się z dramatu czy z cierpienia jest reakcją nieadekwatną

Zalezy kto i jak sie smieje. Jezeli osoba, która przezyla dramat i cierpienie, nabrala dystansu do tego wydarzenia i reaguje na to pozytywnym podejsciem, takze humorem, to jest to jak najbardziej dobre podejscie.
Jesli z osoby cierpiacej nabija sie jakas inna osoba, to oczywiscie nie.

[chora głowa chce]

Ponadto śmianie się z dramatu czy z cierpienia jest reakcją nieadekwatną

Zalezy kto i jak sie smieje. Jezeli osoba, która przezyla dramat i cierpienie, nabrala dystansu do tego wydarzenia i reaguje na to pozytywnym podejsciem, takze humorem, to jest to jak najbardziej dobre podejscie.
Jesli z osoby cierpiacej nabija sie jakas inna osoba, to oczywiscie nie.

Byłbym bardziej realistą i od tego jak powinniśmy się zachowywać zastanowiłbym się jak się ludzie zachowują. Wtedy wasze rozważania robią się nieco śmieszne i infantylne.