Moderator: moderatorzy
Pozdrawiam.m.Musisz być ewenementem bo psycholodzy twierdzą,że nawet w zaburzeniach osobowości górna granica wieku kiedy można zmienić jakieś mechanizmy zachowania to 35,góra 40 lat.No chyba,że traktujemy taką terapię wybiórczo stosując jedynie jej pewne elementy.Wtedy nazwa przestaje być ważna.
Pisząc "taką" odnosiłem się do psychoanalizy i do psychodynamicznej.Cały czas o tym pisałem w postach poprzedzający tamten.Wkleiłem też linka gdzie są zamieszczone informacje jakie terapie są wskazane w schizofrenii więc dalej uważam,że czytasz to co chcesz 
Była tam też wymieniona terapia poznawczo-behawioralna.Psychodynamiczna jest najbardziej skuteczna w zaburzeniach osobowości gdzie patologia dotyczy złych mechanizmów reagowania na rzeczywistość.W schizofrenii to nie tylko mechanizmy reagowania ale też chemia mózgu niby i rzeczy,które nie zostały do tej pory wyjaśnione.W zaburzeniach wyjaśnione jest wszystko.Tam wszystko da się racjonalnie wytłumaczyć, w schizofrenii nie do końca.Tam nie ma pękniętej granicy pomiędzy świadomością a podświadomością.W schizofrenii ten defekt podtrzymywany jest lekami.Tam bez większego lęku można grzebać w podświadomości bo psychika nie jest tak krucha.Za pomocą psychoanalizy schizofrenik nie przebuduje swojej osobowości i mechanizmów reagowania bo musiałby wnieść do terapii świat swoich urojeń od których się odcina i uznaje za nie swoje,za byt osobny,kompletnie nielogiczny bełkot.Uczucie jego w miarę stabilnej osobowości jest podtrzymywane przez leki a to jest ułuda mimo wszystko.To nie jest zupełna osobowość,prawdziwy wymiar.W ten sposób nie może się zintegrować,wciąż zostanie po drugiej stronie jego cień od któego się odciął.Dlatego m.in.napisałem,że ta terapia nie przyniesie skutku do któego zostala powołana a może jeszcze namieszać.Mówię cały czas o solidnej terapii psychoanalitycznej.Jeśli ktoś będzie traktował wybiórczo jej elementy w celu podniesienia jedynie kilku problemów,zanalizowania ich to wtedy może rzeczywiście coś mu pomoże ale nie przyniesie takiego skutku jak w przypadku zaburzeń osobowości w których celem nadrzędnym jest trwała zmiana mechanizmów reagowania.Tak aby stały się mechaniczne tak jak te stare patologiczne.Co do wieku to było to w odniesieniu do zaburzeń osobowości więc tym bardziej do schizofenii gdzie wyzwanie jest o niebo trudniejsze.Tak słyszałem od jedego terapeuty w szpitalu.Ordynatorka też mówiła mi,że taka terapia nie jest wskazana u psychotyków kiedy mnie wypisywała.
Trudno powiedzieć, że odpowiedziałeś na moje pytanie. Btw. mój terapeuta tego nie powiedział a chyba też zalicza się do "każdych".SięSzłoSkrajemDrogi pisze:Każdy terapeuta to powie. ... nie biorę tego z sufitu..
Brzmi logicznie i poparłbym to jako standard jednak chyba mogą być wyjątki. Jeden z nich to ten, w którym człowiek rzeczywiście zdrowieje i przestaje być schizofrenikiem. Wtedy może się okazać, że każde nawet najbardziej chore uczucie udaje się zintegrować i staje się ono odbiciem jakichś zdrowych choć niezmiernie przerysowanych potrzeb.SięSzłoSkrajemDrogi pisze:... Za pomocą psychoanalizy schizofrenik nie przebuduje swojej osobowości i mechanizmów reagowania bo musiałby wnieść do terapii świat swoich urojeń od których się odcina i uznaje za nie swoje,za byt osobny,kompletnie nielogiczny bełkot. .... W ten sposób nie może się zintegrować,wciąż zostanie po drugiej stronie jego cień od któego się odciął.
Moje dawne urojenia są w mojej terapii oczywiście jednym z tematów. Opisuję je i w międzyczasie potrafię je także uzasadnić jako szczególne stany odczuć zrozumiałych także dla innych ludzi. "Choroba" staje się mniej czymś oderwanym i kompletnie nielogicznym, a bardziej nadwyrężeniem, którego należy unikać, który znajduje się jednak już w obrębie spójności.SięSzłoSkrajemDrogi pisze:... musiałby wnieść do terapii świat swoich urojeń od których się odcina ....
Piszesz,że kiedy człowiek stanie się zdrowy.Jak to się jednak ma do faktu,że psychiatrzy twierdzą,że człowiek musi brać leki do końca życia.Jak rozpoznać tą granicę,że to teraz.Że teraz już bez leków taki człowiek może funcjonować.Ty chyba już praktycznie nie bierzesz leków ale takie stany rzadko się zdarzają. Dopiero potem z nich zrezygnować.Tak samo jak ktoś kto nigdy nie miał pieniędzy nie może powiedzieć,że ignoruje i wyrzeka się pieniądzy w pewnym sensie.Że wyrzeka się bogactwa,skoro nigdy bogaty nie był.Tak na prawdę nie wie czego się wyrzeka. 
po takiej psychoterapii po trzech miesiącach od jej zakończenia dostałem psychozy pierwszy razzbyszek pisze:Ta klasyczna forma wymaga nawet dwóch lub trzech sesji tygodniowo. Jej zadaniem jest "wyciągnięcie" z podświadomości wszelkich wewnętrznych konfliktów. Rzeczywiście inne metody leczą według potrzeb, a psychoanaliza "wygładza" wszelkie załamania.
suszi229 pisze:No ja byłem na grupowej psychoterapii trzymiesięcznej w bydgoszczy i sie za bardzo nie otworzyłem na tą terapie i taki rozdarty ją zakończyłem w tym upatruje przyczyn mojego zachorowania, przed schizofrenią borykałem sie z fobią społeczną i nadal mam z tym problem więc zaczołem następną psychoterapie, indywidualną i nastawioną na problem a nie na całokształt
Ralf pisze:ja bym chcial isc na terapie ale nie wiem jak to sie zalatwia a nikt nie chce mi pomoc ;(((
